Ik ben al een tijdje dierenarts in DierenPark Amersfoort, maar toch kan ik nog steeds niet geloven dat ik dit vak mag uitoefenen. Gelukkig maar. De momenten die ik hier meemaak zijn zo bijzonder en maken nog steeds zo’n ongelofelijke indruk. Afgelopen donderdag bijvoorbeeld: een check-up van onze Siberische mannetjestijger Ilya.
Een ‘check-up’ bij een tijger klinkt misschien wat raar. Bij een Siberische tijger kan je aan de buitenkant lang niet altijd zien hoe het écht met het dier gaat. Een tijger is een krachtig roofdier. Die bikkelt door bij pijn en laat zich niet snel kennen. Dit doet de Siberische tijger niet om stoer te doen, maar om te overleven. In de wilde natuur legt het dier het namelijk af bij andere tijgers als er zwakte wordt getoond. Tijdens de check-up doen wij een onderzoek van het puntje van de neus tot het puntje van staart. De zestienjarige Ilya is niet meer de jongste en zoals je weet: ouderdom komt vaak met gebreken.
De check-up vindt plaats in het binnenverblijf van de tijger. Nadat de verdoving is ingewerkt en Ilya in een diepe slaap valt, checken ik en mijn collega’s hem op zijn gebit en gewrichten. Tijdens de tandcontrole wordt gecheckt of hij misschien gaatjes of afgebroken kronen heeft. Net zoals de tandarts dat doet, terwijl je in de grote tandartsstoel ligt. Ook maken we röntgenfoto’s om te controleren of er geen problemen met de gewrichten zijn. Katachtigen op leeftijd kunnen namelijk artrose krijgen. Bij artrose slijten de gewrichten, waardoor het dier last kan krijgen bij het bewegen. Ook wordt er een bloedonderzoek gedaan. Hiermee wordt gecontroleerd of de organen goed functioneren. Denk aan de schildklier, leverfunctie en ontstekingsbloedcellen.
Het onderzoek verloopt voorspoedig. Van tevoren spreek ik met de dierverzorgers, die helpen tijdens de check-up, elke stap goed door. Ook tijdens de check wordt er goed met elkaar gecommuniceerd. Wij zijn goed op elkaar ingespeeld. Dat is nu, in deze coronatijden, extra belangrijk. Katachtigen zijn namelijk gevoelig voor het coronavirus en daarom treffen wij extra voorzorgsmaatregelen. Zo worden er medische mondkapjes en handschoenen gedragen.
Zoals ik al eerder in deze blog vertelde, ligt Ilya tijdens het onderzoek onder verdoving en aan een monitor. Zo kunnen wij de hele tijd in de gaten kunnen houden hoe het met hem gaat, maar ook om in de gaten te weten of hij niet tijdens de check-up wakker wordt. Het zal je maar gebeuren! Na de check laten wij Ilya weer rustig wakker worden en is het wachten op de uitslagen.
Die uitslagen zien er goed uit op één punt na: uit het onderzoek blijkt dat hij last heeft van nierfalen. Net als artrose, is dit ook een euvel dat vaker voorkomt bij katachtigen. Ook huiskatten hebben daar vaak last van. Op die uitslag spelen mijn collega’s en ik direct in. De voeding voor de tijger wordt aangepast. Hij krijgt nu eten met minder eiwitten en krijgt meer te drinken. Dit helpt om nierfalen tegen en om Ilya nog jaren mee te laten gaan.
Met een check-up controleren wij dieren op ziektes die zij met zich mee kunnen dragen, zonder dat je dat van de buitenkant kan zien. We controleren en we helpen verbeteren. Eigenlijk waar het allemaal om draait in mijn vak als Dierenarts. Deze week mag ik dit mooie vak weer uitoefenen, want dan ondergaat tijgerin Angara een check-up.